Tripe delicieux
Als klein jongetje had ik het voorrecht bijna ieder jaar met vakantie naar Zwitserland te gaan. Ik heb daar overigens niet alleen maar fijne herinneringen aan en dit verhaal vertelt van één van die minder leuke herinneringen
We hadden toen al een hond. Hij heette Boudi (Boudewijn) , een Mechelse herder. Thuis at hij altijd pens die dan eerst lekker stond te stinken boven het afvoerputje onder de buitenkraan. Soms werd de pens gekookt en dan kon je er maar beter voor zorgen om niet thuis te zijn.
De pens is de eerste van de 4 voormagen van de koe. Bacteriën verzorgen hier het eerste proces van vertering van de 80 kilo gras die een koe gemiddeld per dag eet. Je kunt je zo voorstellen waar die onaangename penslucht vandaan moet komen.
Omdat de pens in Zwitserland als delicatesse wordt gegeten is hij niet direct als hondenvoer te koop. Mijn broer en ik moesten dan ook naar de dorpsslager om pens te kopen. Er lag dan achter in de slachterij een complete maag tussen de koeienkoppen voor ons klaar. Omdat wij als kinderen toch ook voor ons hondje moesten zorgen moesten wij in de wei beneden ons vakantie chalet de maag schoonmaken en in eetbare stukken knippen.
Het pensgerecht dat je in Zwitserse restaurants op tafel krijgt heet kutteln en ik heb dat woord toen goed uit mijn hoofd geleerd, want pens wilde ik nooit en nimmer eten.
Toen ik later bij een Frans bedrijf kwam te werken kreeg ik de mogelijkheid om in Frankrijk Frans te studeren. Ik ging daarvoor een aantal jaren achter elkaar naar een internationale school in Annecy. Ik herinner me nog goed de eerste keer toen ik met mijn Renault(je) 5 Parijs was gepasseerd en voor een voedzame maaltijd bij een restaurant stopte. Ik sprak geen woord Frans en kon de menu kaart dan ook niet lezen. Toen ik Tripes op de kaart zag staan en aan de ober vroeg of dit lekker was maakte hij een gebaar van jammie jammie en zei “delicieux”. Ook dat woord kende ik toen nog niet maar het klonk goed.
Na enige tijd kwam de gerant dreigend op mij af met een wit bord met daarop groene pens half verstopt onder een (in mijn herinnering) roze cognac saus.
Toen ik het bord direct terug wilde geven of liever nog in zijn gezicht wilde gooien begonnen de andere gasten in het restaurant zich ermee te bemoeien. Ze zouden die blonde jonge Hollandse knaap wel eens even leren hoe Fransen van het eten konden genieten. Gillend ben ik weggerend en heb zonder een hap te eten mijn reis naar Annecy vervolgd.
Nu vijf honden verder komen deze herinneringen opeens weer naar boven. Alle vorige honden namen genoegen met brokjes en wat hart als vlees.
Maar Harvey, mijn huidige hond, is zeer gevoelig van natuur en heeft regelmatig last van zijn darmen. Het is een afgekeurd blindengeleidehond en ik ben zijn vijfde baasje. Om zijn jeugdtrauma te compenseren eet hij graag poep. Het gevolg is dat hij ’s avonds als hij in een ontspannen houding aan onze voeten ligt te snurken, de sluis opengaat waardoor er zich een onaangename poeplucht in de kamer verspreid
Een andere oorzaak voor deze problemen zou een gebrek aan bepaalde voedingsstoffen kunnen zijn. En pens schijnt hier nu eenmaal een goede remedie tegen te zijn.
Harvey eet nu dus ook pens, maar in tegenstelling tot de pens van Boudi is het gelukkig nu in diepvries verpakking te krijgen en hoeft het allen nog maar ontdooid te worden.
Natuurlijk is ook nu weer het baasje elke dag de klos. Het reukorgaan van het baasje is niet meer als vanouds en daarmee heeft het vrouwtje een goed argument om aan deze vieze klus te ontkomen. Maar al ruik ik dan niet meer zo goed, het beeld van pens is al voldoende voor kotsnijgingen.
Vorige week kreeg ik de opdracht een stilleven te schilderen met als ondertitel smakelijk en onsmakelijk. Hierbij moest ik gelijk weer aan mijn pensverhalen denken.
Ik ben op een zomerse herfstavond in de tuin gaan zitten en heb mijzelf een lekker bord pens opgeschept met daarbij een heerlijke fles rode wijn.
Zoals je op bijgaand schilderij kunt zien is de fles wijn leeg en het bord pens onaangeroerd. Ik kan het dus nog steeds niet , maar laat jullie graag meegenieten.
Eet smakelijk.
Henk Storm
November 2014